عرق آلوده جمالی ز نظر می گذرد

کزحیا چون عرقم آب ز سر می گذرد

کیست از شوخی رنگ تو نبازد طاقت

آب یاقوت هم اینجا ز جگر می گذرد

خط مسطر نشود مانع جولان قلم

تیغ را جاده کند هرکه ز سر می گذرد

موج ما بی نم ازین بحر پر آشوب گذشت

همچو نظاره که از دیدهٔ تر می گذرد

نیست درگلشن اسباب جهان رنگ ثبات

همه از دیدهٔ ما همچو نظر می گذرد

منزلی نیست که صحرا نشد از وحشت ما

غنچه در گل خزد آنجا که سحر می گذرد

شوخی رشتهٔ نومیدی ما بس که رساست

ناله تا بال گشاید ز اثر می گذرد

چون نفس خانه پرستیم و نداریم آرام

عمر آسودگی ما به سفر می گذرد

در مقامی که قناعت بلد استغناست

کاروان چون تپش از موج گهر می گذرد

به هوس ترک حلاوت ننمایی بیدل

نیست بی ناله اگر نی ز شکر می گذرد